Op dit moment kan een werkgever bij dezelfde ontslaggrond kiezen tussen het UWV of de kantonrechter. Het wetsvoorstel introduceert een verplichte ontslagroute voor de werkgever, namelijk: het UWV gaat oordelen over ontslagen na langdurige arbeidsongeschiktheid en wegens bedrijfseconomische omstandigheden. De kantonrechter gaat zich alleen bezighouden met ontslagen wegens persoonlijke redenen, zoals disfunctioneren of een verstoorde arbeidsverhouding. Partijen kunnen in tegenstelling tot de huidige wetgeving in hoger beroep en daarna zelfs in cassatie van een ontbindingsbeschikking van de kantonrechter.
Er komt een nieuw soort vergoeding bij ontslag: de transitievergoeding. Alle werknemers krijgen na een arbeidsovereenkomst van ten minste twee jaar recht op deze vergoeding die gebruikt kan worden voor scholing en om over te stappen naar een andere baan of een ander beroep. Dit betekent dat de kantonrechtersformule die nu bij ontbindingsprocedures wordt gebruikt, komt te vervallen. De transitievergoeding wordt afhankelijk van de duur van een dienstverband. De regel is: ⅓ maandsalaris per dienstjaar en ½ maandsalaris per dienstjaar dat men langer dan tien jaar in dienst is geweest. De vergoeding wordt maximaal € 75.000,– bruto en maximaal een jaarsalaris voor mensen die meer dan € 75.000,– bruto per jaar verdienen. Indien sprake is van verwijtbaar handelen van de werkgever kan de werknemer een additionele billijke vergoeding vorderen. De werkgever hoeft geen (of een lagere) transitievergoeding te betalen als het ontslag het gevolg is van verwijtbaar handelen van de werknemer. Denk hierbij aan een werknemer die zich schuldig maakt aan fraude of werkweigering.
De mogelijkheid om de arbeidsovereenkomst te beëindigen door middel van een beëindigingsovereenkomst (ook wel vaststellingsovereenkomst genoemd) blijft gehandhaafd. Wel wordt er een verplichte bedenktijd van twee weken ingevoerd. De werknemer heeft geen wettelijk recht op een transitievergoeding als hij een beëindigingsovereenkomst ondertekent. Partijen zijn vrij om een lagere of hogere beëindigingsvergoeding met elkaar af te spreken. Het is de bedoeling van de wetgever dat de aanpassingen van het ontslagrecht ingaan per 1 juli 2015. Uiteraard zal ook de Eerste Kamer nog akkoord moeten gaan met het wetsvoorstel.
Op dit moment moeten werklozen pas na één jaar al het beschikbare werk als passende arbeid aanvaarden. Dat wordt een half jaar en de controle daarop wordt strenger. De maximale duur van de WW- uitkering wordt van 1 januari 2016 tot 2019 stapje voor stapje teruggebracht van 38 naar 24 maanden. Werkgevers en werknemers kunnen in de cao afspraken maken om de WW-uitkeringen na 24 maanden –tot 38 maanden– uit eigen zak te betalen.
mr. G.E. (Ernst) Hattink
© 2024 Van Kempen Advocaten | Algemene Voorwaarden | Privacy policy | Cookie beleid | Klachtenregeling